W noc rocznicową byłam szczęśliwa w swojej najlepszej sukience, czekając na męża. Potem przyszedł tort ze złotym napisem: „Czas się rozwieść!” Godzinę później znalazłam sposób, by odkryć prawdę.

Małżeństwo mnie zmieniło. Nie zawsze było idealne, ale czułam się kochana i bezpieczna z Thomasem.

Dlatego spędziłam dwa tygodnie, przygotowując się do naszej pierwszej rocznicy ślubu.

Dwa tygodnie. Wyobrażasz sobie? Każdy szczegół musiał być idealny.

Stół był nakryty, świece migotały, a ja byłam szczęśliwa w swojej najlepszej sukience.

Nagle zadzwonił mój telefon.

„Hej, kochanie” – głos Thomasa brzmiał… swobodnie. „Jestem już w połowie drogi na lotnisko”.

Zmarszczyłam brwi. „Jakie lotnisko?”

„Jest pilne spotkanie. Klienci, wiecie jak to jest…”

„Thomas, dzisiaj jest nasza rocznica”.

Tylko dla celów poglądowych
„I nie zapomniałem! Wynagrodzę ci to, obiecuję, jak tylko wrócę”.

To zdanie utkwiło mi w pamięci. Wynagrodź to…

Spojrzałam na pięknie nakryty stół. Wyobraziłam sobie siebie siedzącą tam, jedzącą samą, ubraną w sukienkę, którą wybrałam specjalnie dla niego.

„Dobrze. Bezpieczny lot”.

„Dzięki, kochanie. Kocham cię”.

Właśnie gdy zapadałam się w ciepło, zadzwonił dzwonek do drzwi. Stał tam dostawca, trzymając duże białe pudełko przewiązane czerwoną wstążką.

„Anno?”

Skiwnęłam głową.

„Specjalna przesyłka”, powiedział, podając je.

„Od kogo?”

„Anonimowe zamówienie. Miłego wieczoru!”

Zamknęłam drzwi, podeszłam do stołu i wpatrywałam się w pudełko.

Na ułamek sekundy moje serce się podniosło.

Czy Thomas zorganizował niespodziankę? Uwielbiam niespodzianki!

Ostrożnie odwiązałam wstążkę i podniosłam pokrywkę. W środku było ciasto. Na górze widniał napis eleganckimi złotymi literami:

„Czas się rozwieść!”

Tylko w celach ilustracyjnych