A co jeśli autyzm pozostawia niewidoczny ślad od urodzenia?

Innym ekscytującym odkryciem jest to, że naukowcy wysuwają hipotezę, iż regulacja metabolizmu tego kwasu tłuszczowego w czasie ciąży może pomóc w zapobieganiu niektórym cechom autystycznym. Nie oznacza to „wyleczenia” autyzmu – co jest koncepcją kontrowersyjną – ale raczej lepszego zrozumienia mechanizmów jego powstawania.

Ważne jest, aby wiedzieć, że wielonienasycone kwasy tłuszczowe (PUFA), takie jak diHETrE, odgrywają kluczową rolę w stanach zapalnych w rozwijającym się mózgu. Organizm wytwarza te związki z pożywienia (zwłaszcza kwasy omega-6) i w zależności od ich równowagi mogą one mieć korzystny lub szkodliwy wpływ.

Wyniki należy traktować ostrożnie
Mimo tego entuzjazmu sami naukowcy – i inni eksperci, tacy jak profesor James McPartland z Uniwersytetu Yale – apelują o ostrożność. Badanie określa się jako „eksploracyjne”: otwiera ono drogę, ale nie pozwala jeszcze na podjęcie konkretnych działań w praktyce medycznej.

Po co? Ponieważ protokół użyty w tym badaniu do diagnozy ASD nie jest niezawodny. Aby metoda była wiarygodna, należy ją łączyć z innymi metodami klinicznymi. Co więcej, aby można było uogólnić wyniki zaobserwowane u 200 dzieci, należy je potwierdzić na znacznie większej próbie.

Co to odkrycie zmienia (lub nie)
Krótko mówiąc, badania te nie stanowią rewolucji, lecz obiecujący krok naprzód. Nie pozwala ona na diagnozę autyzmu przy urodzeniu, ale otwiera biologiczną ścieżkę, która może, wraz z innymi odkryciami, doprowadzić do lepszego wsparcia od pierwszych miesięcy życia.

A przede wszystkim ponownie porusza niezwykle istotną kwestię: znaczenie środowiska prenatalnego dla rozwoju dziecka. Podobnie jak roślina, która rośnie w zależności od jakości gleby, nasz mózg kształtuje się już od pierwszych tygodni życia.

Autyzm – tajemnica, która stopniowo wychodzi na jaw
Z badań tych wynika, że ​​nauka rozwija się powoli, ostrożnie, ale z konkretnymi nadziejami. Gdyby jutro prosty test porodowy mógł pomóc wcześniej zidentyfikować dzieci potrzebujące wsparcia, byłaby to cicha, ale zbawienna rewolucja.

Tak więc, nawet jeśli nie wszystko jest jeszcze jasne, każde małe światełko w labiryncie autyzmu przybliża nas do lepszego, bardziej ludzkiego i sprawiedliwego zrozumienia.